Niestety życie pisze różne scenariusze i czasami stajemy w obliczu sytuacji, których wolelibyśmy uniknąć. Z całą pewnością do takich należy także konieczność eksmisji małżonka z którym nadal się zamieszkuje np. z powodu przemocy, alkoholizmu itd.
Zgodnie z art. 58 par. 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach
rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono
zgodne z dobrem dziecka.
Jednakże jak stanowi par. 2 art. 58 jeżeli małżonkowie zajmują wspólne mieszkanie, sąd w wyroku
rozwodowym orzeka także o sposobie korzystania z tego mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania rozwiedzionych małżonków. W wypadkach wyjątkowych, gdy jeden z małżonków swym rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie, sąd może nakazać jego eksmisję na żądanie drugiego małżonka.
Tym samym małżonek w procesie rozwodowym może żądać orzeczenia eksmisji drugiego z małżonków w zasadzie z każdego wspólnie zajmowanego mieszkania, chyba że pozostawałoby to w sprzeczności z innymi obowiązującymi przepisami prawa. Oczywiście pamiętać trzeba, że szczególna przesłanka orzeczenia eksmisji przez sąd rozwodowy, mianowicie rażąco naganne postępowanie małżonka (powoda albo pozwanego) uniemożliwiające dalsze wspólne zamieszkiwanie, wymaga udowodnienia, a Sad podejmować będzie decyzję zawsze w oparciu o stan faktyczny indywidualnej sprawy.
zdjęcie źródło: stock.adobe
