W różnego rodzaju postępowaniach cywilnych niemal codziennością jest dopuszczanie przez Sąd dowodu z opinii biegłego, szczególnie wówczas gdy rozstrzygnięcie sprawy wymaga specjalistycznej wiedzy. Jak bowiem stanowi art. 278 § 1 k.p.c w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych sąd po wysłuchaniu wniosków stron co do liczby biegłych i ich wyboru może wezwać jednego lub kilku biegłych w celu zasięgnięcia opinii.
Oczywistym jest przy tym fakt, że biegły podczas wykonywania swoich czynności powinien dawać gwarancję niezależności i obiektywizmu. Jeżeli jednak istnieją podstawy do zakwestionowania posiadania przez biegłego tych, a także innych przymiotów, możliwe jest wnioskowanie o jego wyłączenie.
W myśl art. art. 281 §1 k.p.c. biegły podlega wyłączeniu z danego postępowania z mocy prawa, w takich samych sytuacjach, co sędzia. Natomiast w myśl art. 48 § 1 k.p.c sędzia, a więc analogicznie też biegły, jest wyłączony z postępowania, jeśli:
- jest stroną w sprawie lub rozstrzygnięcie ma bezpośredni wpływ na jego prawa i obowiązki,
- stroną w sprawie są wymienione w przepisie osoby mu najbliższe,
- był lub jest pełnomocnikiem w tej sprawie, jednej ze stron,
- jeżeli wcześniej, w niższej instancji brał udział w orzekaniu w tej sprawie,
- sprawa dotyczy dokumentu, który sporządzał.
Zatem jeżeli powstanie usprawiedliwiona wątpliwość co do bezstronności biegłego, powinien on zostać wyłączony od udziału w sprawie i wydania opinii mającej znaczenie dla rozstrzygnięcia. Przy czym wystarczy jakakolwiek okoliczność, która może stać się uzasadnioną przyczyną wątpliwości, choćby u strony zgłaszającej wniosek o wyłączenie (wyr. SA w Gdańsku z 11.2.2021 r., V AGa 49/20, Legalis).
Składając wniosek o wyłączenie sędziego już po rozpoczęciu przez niego czynności, zgodnie z art. 281 § 1 k.pc., strona powinna uprawdopodobnić, że przyczyna wyłączenia powstała później lub że przedtem nie była jej znana.
Opinia biegłego, który został w sprawie po złożeniu opinii wyłączony, powinna być uznana za niebyłą na wzór dowodów przeprowadzonych w postępowaniu, które zostało zniesione. W konsekwencji opinia ta nie stanowi żadnego dowodu w sprawie (wyr. SN z 27.5.1976 r., I PR 64/76, Legalis).
Dziesięć lat mija od nawiązania współpracy i świadczenia stałej obsługi prawnej przez naszą Kancelarię firmie FLT Grupa Sp. z o.o.
Dziękujemy za zaufanie! Podobnie jak nasz wieloletni Klient- mierzymy wysoko świadcząc pomoc prawną. Życzymy dalszych sukcesów i rozwoju firmie FLT Grupa Sp. z o.o.
Przepisy kodeksu postępowania cywilnego, w art. 425-452, zawierają regulacje odrębne w sprawach małżeńskich. Oznacza ta, że w sprawach, które dotyczą unieważnienia małżeństwa, ustalenia istnienia lub nieistnienia małżeństwa i o rozwód oraz o separację na żądanie jednego z małżonków, sąd procedować będzie przy uwzględnieniu odrębności jakie ustawodawca dla tych spraw przewidział. I tak, pamiętać m.in. trzeba, że w przypadku ww. spraw:
- nie można oprzeć rozstrzygnięcia wyłącznie na uznaniu powództwa lub przyznaniu okoliczności faktycznych, a przy wydaniu wyroku zaocznego trzeba przeprowadzić postępowanie dowodowe (art. 431)
- małoletni, którzy nie ukończyli lat trzynastu, a zstępni stron, którzy nie ukończyli lat siedemnastu, nie mogą być przesłuchiwani w charakterze świadków (art. 430)
- sąd może zarządzić przeprowadzenie przez wyznaczoną osobę wywiadu środowiskowego w celu ustalenia warunków, w których żyją i wychowują się dzieci stron (art. 434)
- posiedzenia odbywają się przy drzwiach zamkniętych, chyba że obie strony żądają publicznego rozpoznania sprawy, a sąd uzna, że jawność nie zagraża moralności. Odbycie posiedzenia przy drzwiach zamkniętych nie stoi na przeszkodzie przeprowadzeniu dowodu na odległość w ramach posiedzenia zdalnego, jeżeli w istotny sposób przyspieszy to rozpoznanie sprawy lub przyczyni się znacznie do zaoszczędzenia kosztów (art. 427).
Oczywiście odrębności rządzących postępowaniem w sprawach małżeńskich jest dużo więcej, co wskazuje, że pomoc profesjonalnego pełnomocnika przy ich prowadzeniu jest nieoceniona. Zachęcamy więc do kontaktu wszystkich z Państwa, którzy będę lub już są stroną w tego typu postępowaniach, nasza kancelaria świadczy pomoc w tym zakresie.
Niestety życie pisze różne scenariusze i czasami stajemy w obliczu sytuacji, których wolelibyśmy uniknąć. Z całą pewnością do takich należy także konieczność eksmisji małżonka z którym nadal się zamieszkuje np. z powodu przemocy, alkoholizmu itd.
Zgodnie z art. 58 par. 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach
rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono
zgodne z dobrem dziecka.
Jednakże jak stanowi par. 2 art. 58 jeżeli małżonkowie zajmują wspólne mieszkanie, sąd w wyroku
rozwodowym orzeka także o sposobie korzystania z tego mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania rozwiedzionych małżonków. W wypadkach wyjątkowych, gdy jeden z małżonków swym rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie, sąd może nakazać jego eksmisję na żądanie drugiego małżonka.
Tym samym małżonek w procesie rozwodowym może żądać orzeczenia eksmisji drugiego z małżonków w zasadzie z każdego wspólnie zajmowanego mieszkania, chyba że pozostawałoby to w sprzeczności z innymi obowiązującymi przepisami prawa. Oczywiście pamiętać trzeba, że szczególna przesłanka orzeczenia eksmisji przez sąd rozwodowy, mianowicie rażąco naganne postępowanie małżonka (powoda albo pozwanego) uniemożliwiające dalsze wspólne zamieszkiwanie, wymaga udowodnienia, a Sad podejmować będzie decyzję zawsze w oparciu o stan faktyczny indywidualnej sprawy.
zdjęcie źródło: stock.adobe
Kiedy zapada wyrok skazujący na karę pozbawienia wolności, konieczność jej wykonania jest bezsporna. Niemniej jednak w rzeczywistości często dzieje się tak, że życie pisze różne scenariusze, które stanowią podstawę do udzielenia skazanemu przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności.
Zgodnie z przepisami kodeksu karnego wykonawczego przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności może mieć charakter obligatoryjny jak i fakultatywny.
Sąd zobligowany jest do udzielenia skazanemu przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności w przypadku choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby uniemożliwiającej wykonywanie tej kary. Jednocześnie należy mieć na uwadze, że przerwa trwa do czasu ustania przeszkody (art. 153 § 1 k.k.w.).
Natomiast fakultatywnie Sąd może udzielić przerwy w wykonywaniu kary pozbawienia wolności jeżeli przemawiają za tym ważne względy rodzinne lub osobiste (art. 153 § 2 k.k.w.).
Przerwa w wykonaniu kary pozbawienia wolności z ważnych względów rodzinnych lub osobistych może być udzielona na okres do roku, przy czym sąd penitencjarny może udzielić jednej przerwy na okres do roku, lub kilku przerw, których łączny okres nie przekroczy jednego roku.
Właściwym sądem penitencjarnym do rozpoznania wniosku o przerwę w wykonaniu kary jest sąd, w którego obszarze znajduje się jednostka penitencjarna.
Aby sąd mógł udzielić przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności z powodu ważnych względów rodzinnych lub osobistych, skazany musi wykazać te powody oraz we właściwy sposób je uzasadnić. Niewątpliwie zaś w tym zakresie konieczne jest posiadanie doświadczenia w opracowaniu tego typu wniosków.
Jako Kancelarii z doświadczeniem w sprawach karnych gwarantujemy przygotowanie wniosku o udzielenie przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności, który nie tylko spełniać będzie wymaganie prawne, ale też będzie prezentować wysoki poziom. Zapraszamy do kontaktu
Zdjęcie źródło: iStock
W obrocie gospodarczym kwestią zupełnie naturalną jest zawieranie umów sprzedaży towarów przez strony mające siedziby w różnych państwach. Często w takich sytuacjach strony przygotowując, a następnie negocjując postanowienia umowne skupiają się jedynie na przepisach obowiązujących w kraju ich siedziby. Niemniej jednak w takich sytuacjach nie można zapominać o istnieniu norm prawa międzynarodowego, które będą mieć bezpośrednie zastosowanie i wpływać będą na ocenę stosunków prawnych pomiędzy stronami umowy. Przykładem tego typu normy jest Konwencja Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów (Convention on Contracts for the International Sale of Goods; zwana też Konwencją Wiedeńską albo CISG), która zawiera jednolite przepisy prywatnoprawne regulujące międzynarodowe umowy sprzedaży.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 CISG ma ona zastosowanie do umów sprzedaży towarów między stronami mającymi siedziby handlowe w różnych państwach:
a) jeżeli państwa te są „Umawiającymi się Stronami” (tj. ratyfikowały Konwencję) lub
b) jeżeli normy międzynarodowego prawa prywatnego wskazują na ustawodawstwo „Umawiającego się Państwa” jako prawo właściwe.
Konwencja będzie mieć bezpośrednie zastosowanie, nawet w sytuacji gdy strony nie powołały się na jej treść w umowie. Pamiętać przy tym trzeba, że przedmiotem jej regulacji jest jedynie procedura zawarcia umowy oraz prawa i obowiązki stron.
Po więcej informacji zapraszamy do kontaktu z Kancelarią, gdzie znajdą Państwo fachową pomoc i doradztwo w zakresie umów międzynarodowej sprzedaży towarów.
Szanowni Państwo,
jako Kancelaria prawna od wielu lat świadcząca pomoc prawną dostrzegamy i rozumiemy jak duży jest często ,,bagaż emocjonalny” prowadzonych spraw i jak istotna jest przy tym odpowiednia pomoc psychologiczna. Stąd, wychodząc na przeciw potrzebom naszych Klientów, nawiązaliśmy ścisłą współpracę z Poradnią Zdrowia Psychicznego Patryk Molski we Wrocławiu oferującą szeroki zakres usług z zakresu psychologii.
Kancelaria Adwokacka Adwokat Łukasz Buczko nawiąże stałą współpracę, do biura we Wrocławiu,
z ADWOKATEM i/lub RADCĄ PRAWNYM .
Zakres obowiązków m.in.:
– udzielanie porad prawnych, sporządzanie pism procesowych, opinii prawnych, zastępstwo procesowe w sprawach cywilnych, karnych, rodzinnych, gospodarczych.
Wymagania:
– prowadzenie działalności gospodarczej mile widziane,
– chęć i motywacja do pracy,
– dyspozycyjność 5 dni w tygodniu,
– zaangażowanie w wykonywaną pracę,
– doświadczenie mile widziane,
– prawo jazdy kat. B.
Oferujemy:
– stałe wynagrodzenie,
– miłą i spokojną atmosferę pracy,
– zdobywanie doświadczenia przy prowadzeniu nietuzinkowych spraw,
– bezpośredni kontakt z Klientami.
Oferty współpracy oraz CV prosimy przesyłać na adres:
wroclaw@kancelariabuczko.pl lub
sekretariat@kancelariabuczko.pl
Zgodnie z Kodeksem cywilnym – art. 527 – gdy wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania tej czynności za bezskuteczną w stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć.
Jak więc wynika z powyższego, skarga pauliańska chroni wierzyciela przed pokrzywdzeniem w wyniku dokonania przez dłużnika czynności prawnej, w następstwie której stał się on niewypłacalny lub stał się niewypłacalny w wyższym stopniu, niż był przed dokonaniem tej czynności (zob. np. wyr. SA w Białymstoku z 18.11.2015 r., I ACa 604/15, Legalis; wyr. SA w Katowicach z 11.3.2015 r., I ACa 1007/14, Legalis).
Aby jednak móc skorzystać ze skargi pauliańskiej konieczne jest ziszczenie się następujących przesłanek:
1) dokonanie przez dłużnika ważnej czynności prawnej
2) pokrzywdzenie wierzyciela;
3) uzyskanie przez osobę trzecią korzyści majątkowej;
4) świadomość dłużnika pokrzywdzenia wierzyciela w chwili dokonywania czynności;
5) świadomość osoby trzeciej o pokrzywdzeniu wierzyciela lub możliwość uzyskania takiej świadomości przy zachowaniu przez nią należytej staranności;
6) żądanie przez wierzyciela uznania danej czynności za bezskuteczną wobec niego
W praktyce dochodzenie roszczeń z wykorzystaniem instytucji skargi pauliańskiej odbywa się poprzez wniesienie do sądu powództwa. Jeżeli więc w Państwa sprawie dłużnik wyzbył się majątku doprowadzając do Państwa pokrzywdzenia, Kancelaria Adwokata Łukasza Buczko pomoże w prowadzeniu tego typu spraw przed sądem.
Termin umowy algorytmiczne – choć dla niektórych jeszcze dziś brzmi abstrakcyjnie – w niedalekiej przyszłości może stać się tak powszechny i szerzej znany jak wcześniej chociażby (również abstrakcyjnie brzmiące) kryptowaluty (bitcoin) czy blockchain.
Czym więc są umowy algorytmiczne i czy już dziś są powszechnie zawierane?
Otóż najprościej rzecz ujmując umowy algorytmiczne to umowy, w których zobowiązania stron są określane przez algorytm. I tak wyróżnia się umowy algorytmiczne, w których to algorytm bierze czynny udział w fazie negocjacji i przyczynia się do określenia warunków umowy, a także tzw. umowy algorytmiczne uzupełniające luki, gdzie algorytm wykorzystywany jest do uzupełniania wcześniej znormalizowanego zestawu postanowień umownych (tj. funkcja algorytmiczna może być wykorzystywana np. w celu ustalenia cen). W rzeczywistości z tego typu umowami spotkać może się podczas zakupów na platformie Amazon, gdzie stosuje się złożone algorytmy w celu określenia dokładnej ceny towarów dla poszczególnych użytkowników.
Jak można sobie wyobrazić upowszechnienie się tego typu umów może jednak powodować różnego rodzaju problemy, w tym także te natury prawnej.
Zespół naszej kancelarii nie stroni od tematów związanych z prawem nowych technologii i już dziś bierze udział w opracowaniu artykułów naukowych temu zagadnieniu poświęconych.
